تفاوتهای بین انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی در چندین جنبه مختلف مشاهده میشود که شامل تلفظ، دستور زبان، واژگان، و املا میشود. در این مقاله، به بررسی هر کدام از این جنبهها پرداخته خواهد شد.
تفاوتهای تلفظ
یکی از بارزترین تفاوتها بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی در تلفظ کلمات است. این تفاوتها نه تنها در صدای حروف بلکه در ریتم و استرس جملات نیز مشاهده میشود. برخی از تفاوتهای مهم تلفظ عبارتند از:
حرف R:
در انگلیسی بریتانیایی، حرف R در انتهای کلمات یا پس از یک حرف صدادار (مثلاً در کلماتی مانند car یا hard) اغلب تلفظ نمیشود، در حالی که در انگلیسی آمریکایی این حرف به وضوح تلفظ میشود.
صدای A:
در بسیاری از کلمات، صدای A در انگلیسی بریتانیایی به شکل /ɑ:/ تلفظ میشود، در حالی که در انگلیسی آمریکایی به شکل /æ/ شنیده میشود. برای مثال، کلمه bath در بریتانیایی به شکل /bɑ:θ/ و در آمریکایی به صورت /bæθ/ تلفظ میشود.
استفاده از /j/:
در بریتانیایی، قبل از برخی حروف صدادار مانند u معمولاً صدای /j/ وجود دارد، مانند کلمه new که به صورت /nju:/ تلفظ میشود، اما در آمریکایی این صدا اغلب حذف شده و به شکل /nu:/ تلفظ میشود.
تفاوتهای املایی
یکی دیگر از تفاوتهای بارز بین این دو گونه از انگلیسی در املا است. در برخی موارد، انگلیسی بریتانیایی از الگوهای قدیمیتر استفاده میکند، در حالی که انگلیسی آمریکایی به سمت سادهسازی و تغییر برخی از این الگوها رفته است.
our و or:
در انگلیسی بریتانیایی کلماتی مانند colour، favourو labour با our نوشته میشوند، اما در انگلیسی آمریکایی این کلمات به شکل color، favor و labor نوشته میشوند.
ise و ize:
در بریتانیایی، افعالی که به ize ختم میشوند اغلب به صورت ise نوشته میشوند، مانند realise، organise، اما در آمریکایی این افعال به صورت realize و organize نوشته میشوند.
L دوبل:
در برخی کلمات که در بریتانیایی دو حرف L دارند (مانند travelling، cancelling) در آمریکایی تنها یک L استفاده میشود (مانند traveling، canceling).
تفاوتهای واژگان
انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی دارای تفاوتهای چشمگیری در واژگان هستند. برخی کلمات در هر دو گونه معنای متفاوتی دارند یا اصلاً در گونه دیگر استفاده نمیشوند. نمونههای رایج عبارتند از:
Lift در مقابل Elevator:
در انگلیسی بریتانیایی از کلمه lift برای آسانسور استفاده میشود، در حالی که در آمریکایی کلمه elevator رایج است.
Flat در مقابل Apartment:
در بریتانیایی، به واحد مسکونی آپارتمانی flat گفته میشود، اما در آمریکایی این مفهوم با کلمه apartment بیان میشود.
Biscuit در مقابل “Cookie:
کلمه biscuit در انگلیسی بریتانیایی به نوعی شیرینی کوچک اشاره دارد که در آمریکایی به آن cookie میگویند. اما در انگلیسی آمریکایی biscuit به نوعی نان نرم و کوچک گفته میشود.
Holiday در مقابل Vacation:
در بریتانیایی، به زمانی که افراد به مرخصی میروند holiday گفته میشود، در حالی که در آمریکایی از کلمه vacation استفاده میشود.
تفاوتهای گرامری
تفاوتهای دستور زبان بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی نیز قابل توجه است. برخی از این تفاوتها شامل استفاده از زمانها و ساختارهای مختلف است.
استفاده از حال کامل (Present Perfect):
در بریتانیایی، استفاده از حال کامل رایجتر است. به عنوان مثال، جمله I have just eaten بیشتر در بریتانیایی استفاده میشود، در حالی که در آمریکایی میتوان از شکل گذشته ساده یعنی I just ate استفاده کرد.
جمع یا مفرد بودن اسامی گروهی:
در بریتانیایی، اسامی گروهی (مانند team، government) میتوانند به صورت مفرد یا جمع استفاده شوند. برای مثال، The team are winning صحیح است. در آمریکایی این اسامی همیشه به عنوان مفرد در نظر گرفته میشوند: The team is winning.
افعال وجهی (Modal Verbs):
در بریتانیایی، افعالی مانند shall برای پیشنهاد یا تعهد استفاده میشود (مثلاً: Shall we go?)، اما در آمریکایی این فعل کمتر رایج است و اغلب به جای آن از should یا will استفاده میشود.
تفاوت در املا و نوشتار اعداد و تاریخها
حتی در نحوه نوشتن اعداد و تاریخها نیز تفاوتهایی وجود دارد:
نوشتار تاریخ:
در بریتانیایی، تاریخها به ترتیب روز/ماه/سال نوشته میشوند (مثلاً 24/10/2024). در آمریکایی، ترتیب ماه/روز/سال استفاده میشود (10/24/2024).
استفاده از کاما در اعداد:
در آمریکایی، برای جدا کردن هزارگان در اعداد بزرگ از کاما استفاده میشود (مثلاً 1,000,000)، در حالی که در بریتانیایی اغلب از فاصله استفاده میشود (مثلاً 1 000 000).
تفاوت در اصطلاحات و ضربالمثلها
برخی اصطلاحات و ضربالمثلهای رایج نیز در بریتانیایی و آمریکایی متفاوت هستند. به عنوان مثال:
– در بریتانیایی: to blow one’s own trumpet (خودستایی کردن).
– در آمریکایی: to toot one’s own horn (همین معنی).
با وجود تفاوتهای ذکر شده، انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی به راحتی قابل درک هستند و درک متقابل بین گویشوران این دو گونه از انگلیسی به خوبی برقرار است. آشنایی با این تفاوتها به افراد کمک میکند تا در موقعیتهای مختلف، به ویژه در محیطهای کاری یا تحصیلی، بهتر ارتباط برقرار کنند و به طور مؤثرتری از زبان انگلیسی استفاده کنند.